Temat 10 - Karty sieciowe - parametry.

Karta sieciowa (ang. NIC - Network Interface Card) - karta rozszerzenia, która służy do przekształcania pakietów danych w sygnały, które są przesyłane w sieci komputerowej. Karty NIC pracują w określonym standardzie, np. Ethernet, Token Ring, FDDI, ArcNet, 100VGAnylan.

Dla większości standardów karta NIC posiada własny, unikatowy w skali światowej adres fizyczny, znany jako adres MAC, przyporządkowany w momencie jej produkcji przez producenta, zazwyczaj umieszczony na stałe w jej pamięci ROM. Adres ten można dynamicznie zmieniać o ile stosowane oprogramowanie na to pozwala. Zmiana tak obowiązuje do restartu komputera (lub samego oprogramowania sieciowego). Karty sieciowe standardu ArcNet miały adres MAC ustawiany ręcznie za pomocą mikroprzełączników umieszczonych na karcie (zwykle dostępnych z zewnątrz poprzez wycięcie w "śledziu").

Karta sieciowa pracuje tylko w jednym standardzie np. Ethernet. Nie może pracować w dwóch standardach jednocześnie np. Ethernet i FDDI. Obecnie ze względu na wyraźną dominację standardów rodziny Ethernet pojęcie karty sieciowej i karty Ethernet bywa mylnie utożsamiane. Karty sieciowe, podobnie jak switche są elementami aktywnymi sieci. Zdarzają się karty sieciowe wielokrotne, tj. wyposażone w kilka interfejsów sieciowych. Z logicznego punktu widzenia jest to kilka niezależnych kart sieciowych na jednej płycie drukowanej. Karty takie znajdują głównie zastosowanie w serwerach. W przeszłości istniała nawet karta wyposażone w dwa różne standardy sieciowe, tj. Ethernet i Token Ring (karta OSA-2 ETR do maszyn IBM mainframe rodziny 9672, 2 logiczne porty każdy mógł pracować jako Eth, lub Token Ring, ale miały oddzielne wtyki), jednakże był to ewenement.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Karta_sieciowa

Parametry bezprzewodowych kart sieciowych:

¹ - czułość odbiornika oznacza poziom sygnału (wyrażony w dB), potrzebny do odebrania danych przy prędkości odpowiednio 11, 5,5, 2 oraz 1 Mbps. Należy pamiętać, że są to liczby ujemne, czyli np. wartość -94 oznacza dużo większą czułość niż -87 (o całe 7 dB). Gwaizdka (*) oznacza, że czułość przy danej prędkości jest nieznana.

Źródło: https://sieci-wlan.pl/articles.php?id=5

Pomimo wielu różnych opcji wciąż najbardziej niezawodne sieci komputerowe wykorzystują sprawdzoną technologię Ethernet. Aby utworzyć taką sieć, trzeba wyposażyć każdy komputer w odpowiednią kartę sieciową.

Parametry techniczne i wyniki testów kart sieciowych Technologia produkcji kart sieciowych pracujących w standardzie 10/100 Mb/s została przez wielu producentów opracowana w najdrobniejszych szczegółach. Standard ten nie stwarza dzisiaj już nikomu większych problemów, czego przejawem jest m.in. fakt, że najprostsze karty sieciowe kosztują w granicach 50 zł.

Powstaje jednak pytanie, czy w takim razie karty sieciowe pochodzące od różnych producentów w ogóle różnią się w jakimkolwiek aspekcie? Pytanie jest dość istotne, gdy budujemy sieć składającą się np. z kilkudziesięciu komputerów i wtedy nawet różnica 50 zł w cenie pojedynczej karty składa się na pokaźną kwotę.

Pierwszą kwestią jest wydajność karty, mierzona za pomocą dwóch podstawowych parametrów: przepustowości i obciążenia procesora komputera. Można stwierdzić bez dużego ryzyka błędu, że prawie dowolna karta sieciowa 10/100 Mb/s nie będzie odbiegała o więcej niż kilka procent od najbardziej wydajnego modelu w tej grupie. Spośród testowanych wszystkie z wyjątkiem jednej zmieściły się w przedziale ocen wydajności 9,1-9,8/10. Tylko jedna karta uzyskała wynik nieco niższy (8,5/10). Oczywiście powyższe uwagi dotyczą kart instalowanych w złączu PCI, natomiast absolutnie nie odnoszą się do interfejsów sieciowych podłączanych przez USB.

Co ciekawe, te ostatnie również są przez producentów oznaczane jako 10/100 Mb/s, choć maksymalna przepustowość łącza USB 1.1, które wykorzystują, wynosi 12 Mb/s.

Ocena końcowa W praktyce karty PCI bardzo się zbliżają do swojej teoretycznie maksymalnej przepustowości - transfer prawie zawsze przekracza 90 Mb/s. W przypadku interfejsów sieciowych USB natomiast transfer oscyluje na poziomie 4-5 Mb/s, co doskonale pokazuje różnice między tymi dwoma technologiami.

Z kolei różnice w obciążeniu procesora są już zupełnie pomijalne, niezależnie od tego, w jaki sposób podłączasz interfejs sieciowy. Warto jednak pamiętać, że niektóre karty wyposażone są w programy konfiguracyjne, które pozwalają w pewnym zakresie regulować zależność pomiędzy wydajnością karty, a obciążeniem procesora. Jednak zmiany wprowadzane przez te urządzenia nie przekraczają kilku procent, zarówno jeśli chodzi o maksymalny transfer, jak i obciążenie procesora.

Jeśli jednak wydajność nie jest czynnikiem wyraźnie różnicującym karty, na jakie inne elementy należy zwrócić uwagę? Odpowiedź zależy, oczywiście, od tego, w jakim celu chcesz wykorzystać kartę sieciową. Jeśli zamierzasz połączyć tylko dwa lub trzy domowe komputery w sieć, wówczas w większości przypadków możesz wybrać kartę najtańszą (upewnij się tylko, że jest kompatybilna z systemem operacyjnym zainstalowanym w komputerze), zainstalować i zapomnieć o niej.

Jeśli jednak tworzysz większe środowisko sieciowe, najczęściej firmowe, wówczas trzeba wziąć pod rozwagę kilka dalszych czynników. Pierwszym z nich jest kwestia sterowników. Renomowani producenci dbają o to, aby maksymalnie duże serie ich kart pozostawały bez żadnych zmian konstrukcyjnych. Daje to pewność, że jedna wersja sterowników będzie się nadawała do wszystkich kart zainstalowanych w danej sieci, co ogromnie ułatwia pracę administratorowi. Co więcej, firmy przygotowują często sterownik uniwersalny, który obsługuje kilka różnych kart (choć z jednej rodziny) w kilkunastu różnych systemach operacyjnych. Takich udogodnień nie możesz oczekiwać od producentów najtańszych kart, których nazwy widzisz najczęściej po raz pierwszy w życiu.

Kolejne różnice wiążą się już z dodatkową funkcjonalnością kart. Najczęstszym rozszerzeniem w stosunku do podstawowej konstrukcji jest dodanie mechanizmu WOL (Wake On LAN), który pozwala zdalnie uruchomić komputer nawet wówczas, gdy wcześniej został fizycznie wyłączony.

Opłacalności wydajność Ma to duże znaczenie dla wygody administrowania komputerami w sieci. Bardziej zaawansowane karty zgodne są ze standardem opracowanym przez firmę Intel, nazwany WfM (Wired for Management). Aby uzyskać certyfikat zgodności z tym standardem, karta musi spełniać wiele warunków. Jednym z nich jest obsługa mechanizmu PXE, czyli Pre-boot Execution Environment. PXE pozwala wczytać dane z serwera, zanim z twardego dysku wystartuje system operacyjny. Oznacza to, że administrator sieci może zdalnie uruchomić np. dowolne oprogramowanie diagnostyczne, które przeprowadzi chociażby indeksację sprzętu zainstalowanego w danym komputerze lub operacje naprawcze.

Wreszcie niektóre karty wyposażone są w specjalne koprocesory, odpowiedzialne za sprzętowe szyfrowanie transmisji, najczęściej w standardzie 3DES. Jeśli szyfrowanie transmisji jest niezbędne, warto się zaopatrzyć w taką właśnie kartę, gdyż bardzo wyraźnie odciąża procesor komputera.

Cechą spotykaną czasami w kartach przeznaczonych do serwerów jest agregacja urządzeń. W jednym serwerze można zainstalować kilka kart sieciowych, które komputery z zewnątrz widzą jako jedną, o zwielokrotnionej przepustowości.

Źródło: https://www.pcworld.pl/artykuly/24760/Sieci.na.100.Mb.html